O Zbyszku

Małgorzata Braunek: Przekaz tego haiku to dla mnie przekaz życia. Śmierć jest obecna, wszystko co powstało, kiedyś zniknie. My tymczasem mamy bardzo silną tendencję do zachowywania rzeczy i do ustalania tego, co stałe. Poszukujemy stałości, których możemy się uchwycić.

A spotykamy się z morzem...
- Morzem, które w samej swej istocie jest stałą zmiennością. Nie ma stałej tafli morza - nieustannie zmienia się. W pewnym stopniu przyjmujemy fakt, że my sami przeminiemy. Ale sądzimy, że góry, rzeki, morza pozostaną. A to wcale nie jest takie pewne. Wszystko może zniknąć, wszelkie zjawiska w końcu ulegają rozpadowi.

Morze to dla Pani miejsce szczególne, symboliczne.
- Miałam kilka lat, kiedy po raz pierwszy je zobaczyłam. Pamiętam rozległą, niczym nieograniczoną przestrzeń. Z perspektywy moich późniejszych doświadczeń duchowych, zetknięcie się z taką przestrzenią - również wewnętrzną - wydaje się być niezwykle ważne.

Pierwszą reakcją dziecka było jednak zatrzymanie się na brzegu.
Ten stan zatrzymania wynika z tego, że nagle nie mamy punktu odniesienia. A zazwyczaj odnosimy się do swojego „ja”. Jednak nawet ono wydaje się rozpływać w tej przestrzeni. Dlatego morze czy ocean jest dla mnie zarówno symbolem bezgranicznej przestrzeni jak i rozpłynięcia się w niej. Dzieci osiągają je wyjątkowo łatwo, ponieważ nie są tak przywiązane do własnego ja.

Więcej ...